نام تو پُـر شده است کران تا کـرانه‌ها            هر جا که رو کـنم ز تو بیـنم نشانه‌ها

دسـتـم نـمی‌رسـد به تـمـاشـای تو دگر            ای روح پـر کـشـیـدۀ در بی‌کـرانـه‌هـا

از سوگ یار رفته نشد طاقتی، که لب            بر هم نـهـم ز گـفـتن این شـاعـرانه‌ها

از جای خالی تو جـماران چه پیر شد            گیرد ز هر شکسته دل، از تو نشانه‌ها

حـلقـه زدیم مثـل یـتـیـمـان به دور هم            اشـک است تـرجـمان تـمـام بـهـانـه‌ها

ای خفـته در جوار شهیدان لالـه‌گون!            روح خـدا! امـام هـمـه عـاشـقـانـه‌هـا!

بر پشت خصم خیرۀ این انقلاب هست            از تو هـنـوز جـای دو صد تازیـانه‌ها

بعد از تو ای بهار! نسیـمی امید بخش            وا مـی‌کـنـد بـه بـاغ تـمـام جــوانـه‌هـا

پا را به روی تارک خورشید می‌نهیم            مــائـیـم از تــبـار هـمـه جــاودانــه‌هـا

تا خـط و مشی و راه تو باشد مرام ما            (ثـبت است بر جـریده عـالـم دوام ما)